سایه های مرد، شعراز سید نورالدین مرعشی

رفتی تو از کنار من ای آشنای درد

من ماندم و سکوت و شب آه های سرد

تقویم عمر من همه گردیده برگ برگ

با سالهای بس سیه و فصلهای زرد

دانستم از حریم تو محروم میشوم

وقتی سکوت بود و تو و نغمه های طرد

از آن غروب تنگ تو ای مرد آفتاب

ماندم در این زمانه همسفر سایه های مرد

برگرد و با زلالی چشمان خود بگیر

از قلب پیر و خسته ی من پرده های گرد

شعر از سید نورالدین مرعشی